Malina

Witajcie tak wiem ostatnio nic nie pisałam  ponieważ nie miałam czasu.
Dziś napisze co nieco o Malinie, wiem że już samo słowo Malina wszystko wam mówi i w sumie mogła bym nic nie pisać bo wszystko wiecie no ale coś tam umieszcze o nim.
Zaczynając moim zdaniem był on wspaniałym motocyklistą oraz raperem storzył bardzo wiele dobrych kawałków które już prawie wszyscy znają.

No to zaczynając od początku to każdy wie że Mateusz  Łukaszek, urodził się 19 stycznia 1994 roku w Katowicach, Malina od młodych lat był zapalinym motocyklistą.

Mateusz pisząc swe kawałki, nie bał się wyrazić swojej krytyki dotyczącej fanów i innych ludzi. W swojej muzyce wyrażał miłość do świata a szczególnie do motocykli. Jego utwory pozostaną w pamięci wszystkich ludzi dla których motocykle to cały świat.

Młody motocyklista miał także brata 2 miesiące przed swoją śmiercią młody raper żegnał swojego brata Bociana także motocyklistę na pogrzebie :((((

Oczywiście to nie grób Bociana ale niestety nie mogłam znaleźć przepraszam :(( chciałam tym zdjęciem chociaż troche nawiązać do tematu :(((

Niestety nasz wspaniały motocyklista dnia 24 września 2012 roku o godzinie 18;45 na krajowej nr 991 niedaleko Czarnorzek, Malina przez trudne warunki atmosferyczne stracił panowanie nad swą Hondą CBR 600 f4, i zderzył się czołowo z samochodem dostawczym:((( Mimo dużego wysiłku medyków młody motocyklista zmarł w drodze do szpitala.
Malina zginoł tak jak sam powiedział " Jeżeli zginę to z pasją, nie w domu z nerwów czy lat"
Niestety chłopak zginą w bardzo młodym wieku 18 lat to nie był na niego czas.
Według mnie był to jeden z najwspanialszych motocyklistów i raperów nie było i nie będzie drugiego takiego jak on, każdy młody motocyklista chce być taki jak on oraz kupują takie same motocykle ale żaden mu nie dorówna, wszyscy są super ale on był idealny. Sama chce być taka jak on oraz mieć taką samą maszynę, lecz też wiem że mu nie dorównam.

Niestety już go z nami nie ma Lewa Bracie wiedz że zawsze pozostaniesz w naszych sercach

KOCHAMY CIĘ !!! 

Proszę was:
„Niesiesz trumnę kolegi, który miał 18 lat, widzisz rodzinę, opuszczasz wzrok, bo boisz się im spojrzeć w oczy i chcesz tylko jednego – zatrzymać chociaż jeden taki scenariusz.”